Rzemiosło świdnickie ma bardzo bogate tradycje sięgające jeszcze okresu średniowiecza. Zarówno wtedy, kiedy ziemia świdnicka znajdowała się pod władaniem czeskim, jak też niemieckim rzemiosło i kupiectwo w Świdnicy było silnie rozwinięte, a poszczególni rzemieślnicy byli zorganizowani w cechach branżowych. Świadectwem rozwoju rzemiosła i kupiectwa jest znajdujący się w Świdnicy Kościół Pokoju – zabytek klasy „0”, w którym poszczególne stany i branże miały swoje oddzielne loże i balkony,często bogato dekorowane. Po roku 1945, czyli po zakończeniu działań wojennych rzemiosło odzyskało swoje znaczenie i było gałęzią gospodarki, która rozwijała się najszybciej. Początkowo zakłady rzemieślnicze zgrupowane były w cechach branżowych mających swoje siedziby we Wrocławiu, Wałbrzychu i Świdnicy. W miesiącu sierpniu 1945 roku utworzono Stowarzyszenie Kupców, Rzemieślników i Przemysłowców Polskich w Świdnicy. Dwa miesiące później, 8 października 1945 roku z powyższej organizacji wyodrębnił się Powiatowy Związek Cechów z siedzibą przy ul.Żeromskiego 10.,w skład którego wchodziły w miarę powstawania cechy: rzeźników i wędliniarzy, piekarzy i cukierników, fryzjerów, szewców i cholewkarzy, krawców, rzemiosł drzewnych i budowlanych oraz metalowców. W roku 1951 strukturę branżową zastąpiono terytorialną opartą na powiatach. Decyzją Wojewody Wrocławskiego w miejsce Powiatowego Zarządu Cechów i siedmiu cechów branżowych utworzono Komisaryczny Zarząd Cechu Rzemiosł Różnych w Świdnicy. W roku 1953 świdnicki cech liczył 400 członków, z czego 160 posiadało dyplomy mistrzowskie. W zakładach rzemieślniczych szkoliło się 144 uczniów, oraz było zatrudnionych kilkadziesiąt pracowników najemnych. W roku 1960 ufundowano sztandar cechowy, siedzibę cechu przeniesiono na ul. 1-go Maja. W latach 1960 – 1980 Cech był organizacją liczącą się na terenie miasta i regionu świdnickiego. Wzrastała ilość członków, zaś aktywni rzemieślnicy działali w organizacji cechowej oraz we władzach lokalnych. W roku 1978 siedzibę Cechu przeniesiono do wyremontowanego i rozbudowanego przez cech budynku przy ul.Budowlanej. W latach 80-tych Cech posiadał największą w swojej historii ilość członków, która osiągneła 1840 rzemieślników. Po roku 1989 w wyniku procesów transformacji ustrojowej i gospodarczej osoby prowadzące działalność gospodarczą uzyskały pełną swobodę i samodzielność, zaś przynależność do cechu przestała być obligatoryjna.